ساعت 24- کارشناسان معتقدند با وجود اعتقاد به اشتباه بودن تداوم سیاستهای کنترل جمعیت، این برنامه‌ها هنوز در ذهن و اندیشه کارشناسان و مسئولان کشور جریان دارد و اصلاح سیاست ها در گرو تغییر باورها است.

فیلم مستند «راه بی‌بازگشت؛ ناگفته‌هایی از بحران جمعیت ایران» به کارگردانی «محمدهادی سلیمی زاده» و کاری از موسسه رسانه‌ای سپهر با حضور کارشناسان، اساتید دانشگاهی و علاقمندان به مسائل جمعیتی رونمایی شد.

در این جلسه دکتر طاهره لباف، متخصص ایمونولوژی، زنان و زایمان و احمد نادری، مردم شناس و عضو هیات علمی دانشگاه تهران به بحث در مورد سیاستها کلی کنترل جمعیت که در دهه ۷۰ اجرا شد پرداختند.

در این مراسم طاهره لباف، متخصص ایمونولوژی، پزشک زنان و زایمان با اشاره به افراط در اجرای سیاست های کنترل جمعیت گفت: در برخی از موارد مجریان طرح کنترل جمعیت از ناآگاهی خانواده ها سوءاستفاده می کردند و با ایجاد آسیب به لوله های زنان، آنان را بدون اطلاع عقیم می کردند. همچنین در پاره‌ای از موارد به دلیل اینکه ممکن بود همسر وی اجازه چنین عملی را ندهد به صورت خودسر در لوله ها اشکالاتی را ایجاد می کردند تا مانع از بارداری بعدی شود.

علما را توجیه کردند که بستن لوله عقیم سازی نیست....

به گزارش روضه نیوز ؛به مناسبت بازگشت پیکر پاک و گلگون کفن 31 شهید گمنام دوران دفاع مقدس از عراق به ایران اسلامی قطعه شعر «بی شهیدان راه را گم‌کرده‌ایم» سروده آقای منصور نظری، به شهدای گمنام جنگ تحمیلی تقدیم می‌شود.

می‌رسد از دشت خون‌بار بلا - کاروان عاشقان کربلا

کاروانی از شقایق می‌رسد – پیکر مردان عاشق می‌رسد

نعشِ بی‌نام‌ونشان آورده‌اند - درد و داغی بیکران آورده‌اند

 های مردم لاله باز آورده‌اند – آهِ زهرا از حجاز آورده‌اند

کربلا را روسفید آورده‌اند - از حرم عطرِ شهید آورده‌اند

عطر عشق آورده‌اند، اما دریغ! - شهر آهن خفته در خوابی عمیق

می‌توان بیدار کرد این شهر را؟ – بُرده از خاطر خروش این نهر را؟

در هیاهوی فساد و اختلاس- در تبِ تند دلار و اسکناس

در صدای بزمِ ویلایِ خَواص - کِی طنین عشق یابد انعکاس؟

کرده کر غوغای رشوه‌خوارها- پردۀِ گوشِ علم بردارها

دانی آیا چون فساد آمد پدید؟ - از زِ خاطر بُردنِ یاد شهید

جام زهر آن پیرِ تنها نوش کرد - اشکِ دریا شعله را خاموش کرد

ساز غیرت نرم و صُلح آهنگ شد - موقع تقسیم ارث جنگ شد

ارث جنگ و جبهه‌ها تقسیم شد - عاشقی مشمول بند جیم شد

 قسمت سرمایه‌داران بُرد شد - از فقیران استخوان‌ها خُرد شد

انقلابی، اهل تشریفات شد- دورۀِ ذلت مِنَ اَلهیهات شد

بعضی آقایان شدند از جاه مست - طعم اشرافی گری بر دل نشست

شاه خویان ساکن کاخ آمدند – بر ولایت بار گستاخ آمدند

انقلابی تا که شد عالی‌جناب - غیرت و ایمانِ او را بُرد آب

خونِ یاران فرش راهِ آز شد – دورۀِ بازندگی آغاز شد

رشوه‌گیری رونق بازار شد- محترم شد باطل و حق خار شد

روزگار جبهه‌ها بگذشته بود - دورۀِ کرباسچی‌ها گشته بود

اندک‌اندک بی‌حجابی جان گرفت - بر سَرِ نیزه کسی قران گرفت

اختلاس و رشوه هر جا باب شد – سهم دهقان قسمت ارباب شد

قوم آقازاده‌ها نفتی شدند - در اروپا آمد و رفتی شدند

در دبی سرگرم صرافی شدند - بی‌رگ و بی‌درد و اشرافی شدند

برج‌ها با آسمان هم سر شدند - کوخ‌ها ویران و ویران‌تر شدند

 اندک‌اندک گوش‌ها هم کر شدند - قلب‌ها از سنگ محکم‌تر شدند

نالۀِ مستضعفین آزار شد - خونِ مردم رونق بازار شد

هرچه شد ایمان ما درویش‌تر - ارتفاع برج‌ها شد بیشتر

 از شهادت شد تراکم هر چه کَم- برج‌های پرتراکم شد علم

 رویِ دارِ رشوه قالی بافتند - شهر زیبای خیالی ساختند

برج‌های حرص و آز و آرزو - آسمان را هم خراشیدند رو

 انحرافی حلقه‌ها زنجیر شد – با ولایت در جمل درگیر شد

در حرورا خیمه‌ها افراشتند – قصد فتنه با ولایت داشتند

نهروان را باز برپا ساختند - اسب لجبازی ولی را تاختند

دورۀِ مردان بی‌تدبیر بود – بسته بر پای ولی زنجیر بود

او که می‌گفت آگهی از غِیب داشت - سر هزاران خاوری در جِیب داشت

فتنه‌های سبز و سرخ آمد جلی - شد جگرخون رهبرم سید علی

پیر ما را مو سپیدش ساختند - زنده او را هم شهیدش ساختند

ای هوس آلوده‌های آتشین  - برج‌های عاج بی‌دردی نشین

جاهلان مسحورِ سحر و وِردتان - انحرافی حلقه‌ها در گردتان

ای دروغین دیده بر خود هاله‌ها – یادتان می‌آید از آلاله‌ها

 ای که روی از عشق پنهان می‌کنید – شرم از روی شهیدان می‌کنید؟

گشته مستان بادۀ برجام را - یادتان می‌آید آن ایام را

در کفن پوشیده عشق آورده‌اند - عطر عباس از دمشق آورده‌اند

از خُم سجاده نور آورده‌اند – بادۀِ ناب ظهور آورده‌اند

بر جگرها هدیه داغ آورده‌اند - نعش یوسف از عراق آورده‌اند

 بس که دارد مشتری اما فساد - گشته بازار شهیدان هم کساد

 در غبار سامری گوساله‌ها - می‌شود گُم عطر یاس و لاله‌ها

این‌یکی فیش نجومیِ حقوق - اختلاس و رشوه در کرنا و بوق

آن‌یکی لبریز آمار دروغ  - منحرف بر گردن او بسته یوغ

آن‌یکی بازیچۀِ رمال‌ها – غرق اسطرلاب رمل و فال‌ها

ای که خواندی مردمان را خار و خس – فتنه آوردی به پا از پیش و پس

 وعده‌های پاک دستی پس چه شد - غیرت و میهن‌پرستی پس چه شد

 انحرافی حلقه‌ها را غیب‌گو - دولتی پاک و بَری از عیب کو

سفره هامان را بهای نفت کو - او که غارت کرد و خارج رفت کو

ای که بودی بر همه تو بازرس -  پس بیاور خاوری را باز پس

نوبهارت رنگ پاییزی گرفت- یار غارت هم که زیرمیزی گرفت

ای به غارت برده بیت‌المال را - کم کُن این بیهوده قیل‌وقال را

ای که میگویی خروسی با تو نیست - این دم بیرون زده از آن کیست؟

 ای زمستان از بهاران دم مزن - ای مغول از سر به داران دم مزن

 قصد دریای تلاطم کرده‌ایم - بی شهیدان راه را گم‌کرده‌ایم

کدخدا را ما خدا پنداشتیم  - بر حبابی خانه محکم داشتیم

یادمان رفت از شهیدان وای عشق - پس چه شد آن شور و آن بلوای عشق

رفت از خاطر چرا آن عشق و شور – از شهیدان ما چرا گشتیم دور

این‌همه رشوه فساد و اختلاس - از کجا می‌آید آخر ای خواص

 نامه‌ها اِی داده بر مهدی به عشق - ای دلاور مردم بی‌تاب عشق

 منتظر ای قوم در آدینه‌ها - شور نوابی چه شد در سینه‌ها ؟

های مردم با ولی یاری کنید – مانده تنها او علمداری کنید

 اِی علمداران نه وقت خواب‌هاست - دورۀِ ما دورۀِ نواب‌هاست

فاسدان را یک‌به‌یک رسوا کنید – مشت این قوم لعین را واکنید

ما ز مهدی غایبیم او در حضور - ما عقب افکنده‌ایم او را ظهور

این‌همه فسق و فساد و رشوه چیست - خون بباید بر چنین حالی گریست

این فساد آورده ما را در حرج - تا ثریا رفته این دیوار کج

حرمت این بسته بر ما راه حج- منجی ما را خدا عجل فرج

به امید ظهور حضرت یار

27 تیرماه 1395 – منصور نظری

 نشان دوست

 ز شهر عشق تو را سینه چاک آوردند

به عرش  رفته  ما  را  به  خاک  آوردند

عبور کرده ای از کوچه سحر گویی

که روی دست تو را تابناک آوردند

به ذهن باغ همیشه تو سبز خواهی ماند

اگر نشان ز تو تنها پلاک آوردند

بیا بخوان تو دوباره روایتی از فتح

که فصلنامه ای

******

چرا به خانه نمی آیی؟

فدای نرگس مستت باد، هزار زنبق صحرایی
هزار سر همه سودایی، هزار دل همه دریایی
میان کوچه بیداران، هنوز در گذر توفان
به یاد چشم تو می سوزد، چراغ این شب یلدایی
کنار من بنشین امشب، که تا سپیده سخن گویم
تو از طلوع اهورایی، من از غروب تماشایی
هزار شب همه شب بی تو، زبان زمزمه ام این بود
بخواب تا بدمد بختت، بخواب ای سر سودایی
چه مانده است زما یاران! دلی شکسته تر از باران
دلی شکسته که خوکرده است، به درد و داغ و شکیبایی
تو نیستی و دلت اینجاست، کنار آینه و قرآن
برادران همه برگشتند، چرا به خانه نمی آیی؟

علیرضا قزوه

                     بسم الله الرحمن الرحیم وبه نستعین

روز هشتم ماه دوالحجه را ترویه می نامند ودر واقع در این روز حجاج محرم  می شوند وبه سوی منا وعرفات رفته تا اعمال ومناسک حج را

انجام دهند

ولذا هرکسی که بخواهد به حج مشرف شود سعی می کند

 که تا روز هشتم خود را به آن سرزمین برساند ودر واقع تمام کسانی که قصد انجام دادن  اعمال حج را دارند تا روز هشتم خودرا به مکه می رسانند  اما در سال شصت هجری در حالی که همه زائرین خانه خدا به مکه آمده بودند شاهد واقعه ای دردناک بودند وآن این که منوجه شدند که حجة الله وخلیفة الله وامام زمانشان حضرت ابی عبدالله الحسین (سلام الله علیه )همراه بااهل بیت واصحاب ویاران با وفایشان  علی رغم میل باطنیشان از مکه خارج می شوند!!!

اگر کسی به این خروج در چنین لحظاتی فکر کند به این معنا می رسد که این روز برای آن حضرت جه روز سختی بوده است ؛ زیرا خارج شدن حجة الله در یک چنین زمانی که همه آماده برای محرم شدن هستند بسیار دشوار است !!

چرا؟

دلائل مختلفی برای این خروج ذکر شده است از آن جمله چنین نقل می کنند : که کسانی از طرف حکومت وقت (یزید ) قصد داشتند تا حضرت را در ایام حج در خانه خدا به قتل برسانند وحضرت برای این که حرمت بیت الله الحرام حفظ شود ودر خانه خدا خونریزی نشود ترجیح دادند که از خانه خدا خارج شوند تا چنین واقعه ای اتفاق نیفتد .وقتی از حضرت در باره خروج از مکه سؤال می شود چنین آمده است که در جواب قریب به این بیان فرمودند:«جدم رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم ) را در خواب دیدم وبه من فرمودند :«اخرج الی العراق ان الله شاء ان یراک قتیلا»=برو به طرف عراق خداوند میخواهد تو را کشته ببیند»شاعر برای این واقعه تاریخی چنین سروده است :

   به یوم ترویه محمل ببستند            خواتین اندر آن محمل  نشستند     

  حرم را از حرم کردند بیرون               همه سر گشته اندر دشت وهامون

   همه  قربانیان  کعبه      دل                 برون خرگه زدند  از       کعبه گل

  کسانی را که در عالم پناهند               برون کردند از  بیت          خداوند
هدی با زنگ اشتر گشت چون جفت       ترمای عدی عدی با آن شتر گفت
همین با نو که بر اشتر سوار است           مهین دخت امیر مومنان        است
همین بانو که بر اشتر نشسته                 دل از قید علائقها             گسسته
 مبادا آن که آزارش نمایی                   هم آزار دل زارش               نمایی

ثبت نام برای اربعین را در یوم‌الترویه انجام دهیم؛ همزمان با شروع حرکت حسین(ع) به کربلا

• جمعه, شهریور ۵, ۱۳۹۵, ۱۶:۴۱
• 81 بازدید

دل خوش از آنیم که حج می رویم
غافل از آنیم که کج میرویم

کعبه به دیدار خدا میرویم
او که همین جاست، کجا می رویم

حج به خدا جز به دل پاک نیست
شستن غم از دل غمناک نیست

دین که به تسبیح و سر و ریش نیست
هر که علی گفت که درویش نیست

صبح همه صبح در پی مکر و فریب
شب همه شب گریه و امن یجیب

عباس از مقابلش امشب تکان نخورد
طوري عنان گرفت که مرکب تکان نخورد
با احتياط خواهر خود را سوار کرد
طوري که آب در دل زينب تکان نخورد

*************************

علت اين حج نا تمام بزرگ است
از طرفي هم سپاه شام بزرگ است
بغض فرو خورده ي امام بزرگ است

پشت سر كاروانش آب نپاشيد
آه نمك بر دل كباب نپاشيد

ماند ؛ و گفتند حاضر است كه باشد
رفت ؛ و گفتند عابر است كه باشد
گريه ندارد ؛ مسافر است كه باشد

آب نپاشيد ميرود كه نيايد
دل به بيابان تشنه زد كه نيايد

رفت و پي اش آمدند نامه رسان ها
باز همان وعده ها و خط و نشان ها
كندي شمشيرها و نيش زبان ها

آب نپاشيد كه به آب نياز است
كوفه اگر مقصد است راه دراز است

قافله اي مي رسد غبار ندارد
قافله سالار آن قرار ندارد
از همه يك جور انتظار ندارد

هركسي از بين راه، راه جدا كرد
گاه به او دل سپرد گاه جدا كرد

صلح كه هرگز! جهاد هم برسد هيچ
لشگر ابن زياد هم برسد هيچ
اين كه نسيم است، باد هم برسد هيچ

آب نريزيد، جام ها پر خون است
عقل نشسته، ميانه دار جنون است

 نسبت اين دو سپاه، يك به هزار است
مشك هنوز آنطرف به دست سوار است
با ترك لب چقدر مثل انار است

از سر مشكش عمو ولي نگذشته
آب هنوز از سر علي نگذشته

دشت پر از بوي نافه ميشود امروز
گرگ از آهو كلافه ميشود امروز
بر هنر عشق اضافه ميشود امروز

اين سر آزاد عشق بود كه افتاد
در سر ما باد عشق بود كه افتاد

سوختن در چرا به چشم نيامد؟
خطبه ي حيدر چرا به چشم نيامد؟
گريه ي اصغر چرا به چشم نيامد؟

پاسخ چندين هزار مسئله سرخ است
آب بريزيد دست حرمله سرخ است

محمد حسين ملکيان

*************************

خاندان علي و ننگ مذلت هيهات
دامن فاطمي و لکه بيعت هيهات

علم حادثه بردار سفر بايد کرد
پاي در معرکه بگذار خطر بايد کرد

باربربند دگر ترک وطن بايد کرد
تيغ برگير که باتيغ سخن بايد گفت

جاده در جاده به ديدار خدا بايد رفت
خسته ، پاي آبله تا کرببلا بايد رفت

طاقت هجر نداري ره هجرت بازاست
پاي اگر هست تورا جاده جنت باز است

فصل وصل است گر از فاصله ها درگذريد
اي مجانين حق از سلسله ها درگذريد

سر به شمشير سپاريد که تقدير اين است
شکوه زنهار که تاوان جنون سنگين است

عشق گويد که ازاين مرحله چون بايد رفت
بي سر وبي کفن ،آغشته به خون بايد رفت

هرکه دارد هوس کرببلا بسم الله
هرکه دارد سر همراهي ما بسم الله

خيمه رانيز دمي چند به ظلمت بسپار
راه رجعت به سلامت طلبان بسپار

هرکه را ذوق جراحت نبود برگردد
هر که را ذوق شهادت نبود برگردد

هان که فردا سرو شمشير به هم خواهد خورد
سرنوشت همه با تيغ رقم خواهد خورد

عشق طوفان جنون دگر انگيخته بود
عطش و حنجر و خنجر به هم آميخته بود

آسمان در قدح تشنه هفتاد و دوصبح
يک افق باده زدرياي شفق ريخته بود

ماند هفتاد و دو شوريده از آو مدعيان
همه را عشق به غربال بلا بيخته بود

در شگفتم که کسي جز شهدا زنده نماند
عشق از آن محشر کبري که بر انگيخته بود

محشري بود تماشايي و عاشورايي
که به تصوير نيايد زقلم فرسايي

شهسواران پي معراج کمر مي بستند
زره حادثه مردانه به برمي بستند

مرگ از هيبت آنها متواري مي شد
تافرا سوي صف خصم فراري مي شد

همه را شوق که از کاش زنو زنده شويم
زخمها خورده و درخون خود افکنده شويم

کاش صدبار بميريم و زنو جان گيريم
پير رخصت دهد و جانب ميدان گيريم

تانفس مي دمد از حنجره تکبير زنيم
در رکاب پسر فاطمه شمشير زنيم

 شاعر ???????




موضوعات مرتبط: حركت كاروان از مكه به كربلا

برچسب‌ها: اشعار حرکت کاروان امام حسين(ع) از مکه به کربلا

.:جهت دانلود سبک کلیک فرمایید:.

منم آواره بین کوفه – شدم بیچاره بین کوفه

لبم شد پاره بین کوفه –  ( حسین جان )

کشیده کارم بر سر دار – خداحافظ ای شاه بی یار

قرار ما در بین بازار ( حسین جان )

سردارم – ولی خسته و بی کس و بی یارم

زروی تو آقا خجالت دارم – کجایی نگارم 

میا به کوفه شد ذکر آخرم

به راه زینب افتاده این سرم

مرا دعا کن ای حاجی حرم

(( یابن الزهرا کوفه میا حسین ))

سفیر شاه کربلایم – به درد و غربت مبتلایم

شده شهر کوفه منایم ( حسین جان )

تماشایی شد ماجرایم – اسیر قومی بی وفایم

پریشان بین کوچه هایم ( حسین جان )

واویلا – کجایی ببینی تو احوالم را

تن بی سرم روی خاک صحرا – فدای تو آقا

نشیند اینجا بر نیزه ها سرت

دل نگرانم بر حال خواهرت

شود به کوفه آواره دخترت

(( یابن الزهرا کوفه میا حسین ))

ببین خون ریزد از لبانم – نشان نیزه بر دهانم

خودم را هر سو میکشانم ( حسین جان )

ببین آشفته گیسوانم – دهد با پا دشمن تکانم

نمانده سالم استخوانم ( حسین جان )

واویلا – میان مسیر و گذر افتادم

به زیر لگدهایشان جان دادم – برس تو بدادم

سرم بروی دروازه نازنین

کشیده جسمم شد روی این زمین

تو برقناره از پا تنم ببین

(( یابن الزهرا کوفه میا حسین ))

رسد روزیکه قحط آب است – پریشان گیسوی رباب است

علی اصغر در پیچ و تاب است ( حسین جان )

دل زینب در اضطراب است – رخت از خون لب خضاب است

سرت بین بزم شراب است ( حسین جان )

واویلا –  لبت را به بازی بگیرد دشمن

به غارت رود پیکر و پیراهن – شبیه تن من

بریزد اینجا گیسوی تو به هم

به زیر نیزه پهلوی تو بهم

شده گسسته ابروی تو زهم

(( یابن الزهرا کوفه میا حسین ))