ناله مرغ

دوش مرغي به صبح مي‌ناليد
   عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش 
                        يكي از دوستان مخلص را 
                                  مگر  آواز  من  رسيد  به  گوش
گفت باور نداشتم كه تو را 
     بانگ مرغي چنين كند مدهوش
                        گفتم اين شرط آدميت نيست 
                                 مرغ تسبيح گوي و من خاموش

سعدي

پشت هر کوه بلند

سبزه زاری است پر از یاد خدا و در آن باغ کسی می خواند که خدا هست دگر غصه چرا؟؟

آرزو دارم

خورشید رهایت نکند

غم صدایت نکند

...